วัดพังยาง

วัดพังยางปรากฏชื่อในแผนที่ภาพกัลปนาวัดหัวเมืองพัทลุง ซึ่งเขียนขึ้นในสมัยอยุธยา ในรัชสมัยของสมเด็จพระนารายณ์มหาราช (พ.ศ. 2199 – 2231) ปรากฏชื่อว่า“วัดพังยางตีนท่า” และ “วัดพังยางขุนคลองพลสาร” และเมื่อพิจารณาหลักฐานจากภาพในแผนที่แล้ว จะเห็นได้ว่าวัดพังยางในปัจจุบันน่าจะเป็นวัดพังยางขุนคลองพลสารมากกว่า เนื่องจากภาพเจดีย์ตรงกับภาพในพระกัลปนาวัด

วัดพังยางได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2501 จากรูปแบบศิลปกรรมยืนยันว่า ณ ที่นี้เคยเป็นวัดสำคัญในสมัยกรุงศรีอยุธยาและวัดแห่งนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนโบราณคูน้ำคันดินที่เรียกว่า “ชุมชนโบราณพังยาง”

เจดีย์ตั้งอยู่หน้าวิหาร ๒ องค์ เป็นเจดีย์ก่อด้วยอิฐถือปูน ลักษณะเป็นเจดีย์ทรงระฆังตั้งอยู่บนฐานสี่เหลี่ยมฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส กว้างยาวประมาณ 4 เมตร 

  พุทธศตวรรษที่ 23 - พุทธศตวรรษที่ 24